Zasoby sieciowe (III): 1000 Märchen online

Być może podczas waszych internetowych poszukiwań natrafiliście na stronę "1000 Märchen online". Jeśli nie, najwyższy czas nadrobić tę zaległość.
Stron zawierających teksty popularnych baśni i bajek jest w sieci bardzo dużo. Sam zbiór tekstów w Projektu Gutenberg, o którym pisałem parę miesięcy temu zawiera ich setki. Ale strona

http://www.1000-maerchen.de

jest wyjątkowa z zupełnie innego powodu. Otóż jej autorzy stworzyli tam narzędzie w formie internetowego forum, na którym czytelnicy mogą publikować swoje własne bajki i baśnie. Jest to unikatowy zbiór autorskich opowieści na różnym poziomie. Są wśród nich teksty proste i takie o skomplikowanej konstrukcji, są napisane starannie i niedbale. Są też urocze, krótkie bajeczki, których z powodzeniem można użyć w czasie lekcji. Oto przykład takiego tekstu, który może być zastosowany na lekcji w gimnazjum, a nawet w szkole podstawowej"


Die vergessliche Hexe 

Die Hexe Ludmilla ist sehr alt und sehr vergesslich. Heute will sie einen Zaubertrunk brauen . Das Hexenbuch hat sie schon aufgeschlagen, jetzt sucht sie ihre Brille. Aber sie findet sie nicht. Nicht auf der Nase, nicht im Regal zwischen den getrockneten Fröschen, nicht auf dem Tisch, nicht im Kühlschrank. "Was suchst du?", krächzt der Rabe Ajax. "Stör mich nicht, Tier. Ich muss mich doch konzentrieren." Vielleicht im linken Stiefel? Auch nicht. "So sag mir doch, was du suchst!" Ajax flattert auf den Tisch. "Psssst!", macht die Hexe Ludmilla. "Es fällt mir bestimmt gleich ein." Sie überlegt. Wo hat sie die Brille zuletzt gehabt? Beim Bügeln? Nein. Beim Spinnensammeln? Nein, auch nicht. "Jetzt sag mir endlich, was du suchst!" Ajax schimpft schon fast. "Meine Brille, du unausstehlicher Vogel!" Ludmilla sieht ihn mürrisch an. Ajax lacht und fliegt ihr auf die Schulter. "Du hast ja gar keine Brille, du vergessliche Hexe." Ludmilla schaut verwundert ins Zauberbuch, und es stimmt: Sie kann alles lesen. "Ach Ajax, wenn ich dich nicht hätte!"


Idealną formą wykorzystania tej strony w procesie nauczania języka niemieckiego byłoby umieszczenie na niej przez uczniów tekstów napisanych własnoręcznie. Poza tym mogliby oni także komentować i modyfikować teksty innych użytkowników. Na pewno stanowiłoby to najlepszą motywację do pracy nad językiem, a uczniowie z konsumentów zasobów sieciowych staliby się ich twórcami. To o wiele wyższy poziom sieciowego wtajemniczenia.