Po konferencji "Nauczycielka i Nauczyciel 2.0"

Napiszę dziś o konferencji "Nauczycielka i Nauczyciel 2.0", organizowanej przez Centrum Edukacji Obywatelskiej w ramach programu Szkoła z klasą 2.0. Konferencja odbyła się w dniu 15 listopada br. w siedzibie Ośrodka Rozwoju Edukacji w Warszawie, a ja brałam w niej udział jako uczestniczka tegorocznej edycji programu.


Ponieważ konferencja była jednodniowa, niełatwo było wybrać się na nią w środku tygodnia. Uczestnicy jadący z daleka mieli w perspektywie dwie niedospane noce i ziewanie w piątek w pracy. Ale raz na jakiś czas można złamać codzienną rutynę, żeby dowiedzieć się czegoś ciekawego.

Konferencja składała się z dwóch części. Pierwsza z nich to była część plenarna. Organizator konferencji a zarazem szefowa Szkoły z klasą 2.0 Agata Łuczyńska po swoim wstępie, w czasie którego przedstawiła założenia programu, oddała głos kilku zaproszonym koordynatorom szkolnych projektów. Mieli oni zaprezentować nam dobre praktyki wypracowane podczas swojego uczestnictwa w poprzednich edycjach Szkoły z klasą 2.0.

Eksperci w swoich wystąpieniach starali się przedstawić nam swoje placówki i omówić najciekawsze praktyki, które pojawiły się w ich szkołach. Słuchając wystąpień bardziej doświadczonych kolegów odniosłam jednak wrażenie, że trochę zbyt dużo miejsca poświęcali informacjom na temat zasobów swoich szkół, a za mało konkretnym radom dla nas początkujących uczestników w programie. To, czego ja osobiście oczekiwałam po tej części konferencji, to kilku praktycznych wskazówek na początek i kilku konkretnych przestróg przed popełnieniem najbardziej typowych błędów nowicjusza. Wypowiedzi panelistów były - na mój gust - zbyt ogólne. Zbyt rzadko też pojawiały się w nich przykłady działalności uczniów.

Bardziej od teoretycznego zachwalania tej czy innej formy aktywności przemówiłoby do mnie (a i do innych uczestników konferencji pewnie też) pokazanie konkretnych przykładów pracy uczniów, ich wytworów, filmów czy prezentacji. Nawet prelekcję o blogach można by poprzeć pokazaniem na ekranie kilku z nich. Żałuję, że w części plenarnej nie został szerzej pokazany żaden konkretny projekt, który zasługiwałby na wyróżnienie. Podczas mojego uczestnictwa w tegorocznym Festiwalu Projektów nabrałam sporego apetytu na podglądanie pracy kolegów, bo z takiego podglądania można zaczerpnąć inspirację dla własnej pracy. Dlatego trochę żałuję, że ten apetyt na warszawskiej konferencji nie został zaspokojony.

Brakowało mi także dyskusji na forum, choć to też było założeniem owej konferencji. Uczestnicy konferencji nie dali się namówić na rozmowy z panelistami.

Druga część konferencji to warsztaty dla koordynatorów i nauczycieli. Warsztaty prowadzone były przez opiekunów pracowni wirtualnych. Ja uczestniczyłam oczywiście w warsztatach z języka niemieckiego. Nasz opiekun, Robert Kolebuk, prowadził te warsztaty z pracownikiem Instytutu Goethego w Krakowie - Andreasem Kotzem, który pokazał nam wiele ciekawych ćwiczeń interaktywnych do wykorzystania na lekcjach języka niemieckiego. Oto link: www.goethe.de/polen. Pracowaliśmy w grupach na tym materiale i świetnie się przy tym bawiliśmy.

Następnie Robert przedstawił nam dobrą praktykę rekomendowaną do wykorzystania w tegorocznej edycji Szkoły z klasą 2.0. Była to metoda "Lernen durch Lehren" czyli uczenie się poprzez nauczanie innych. Metodę tę można zastosować już w pierwszym zadaniu TIK. "LdL" została opisana przez Roberta w jego ostatnim poście na tym blogu. Umieścił on tam też wszystkie materiały wykorzystane podczas warsztatów i linki do stron internetowych z podpowiedziami, jak skutecznie tę metodę stosować. Obejrzeliśmy też kilka filmów nakręconych podczas lekcji prowadzonych metodą "Lernen durch Lehren".

Wspólnie z uczestnikami warsztatów i naszymi moderatorami dyskutowaliśmy na temat zalet tej metody i wysnuliśmy następujące wnioski:

1. metoda LdL bardzo odciąża nauczyciela, ponieważ to uczniowie przygotowują lekcje
2. integruje klasę - uczniowie solidaryzują się ze sobą
3. uczniowie są kreatywni, bardziej zmotywowani do działania - sami mogą decydować jak będzie przebiegać lekcja
4. stroną bardziej aktywną są teraz uczniowie, a nie - jak do tej pory - nauczyciel
5. metoda ta zmusza uczniów do konwersacji w obcym języku
6. uczniowie nabierają pewności w wystąpieniach publicznych i mówieniu po niemiecku
7. uczeń prowadzący lekcję identyfikuje się z nauczycielem - docenia jego starania
8. metoda ta skłania uczniów do wykorzystywania narzędzi najbliższych im, czyli TIKowych

Na zakończenie konferencji wnioski z warsztatów przedstawiliśmy - tak jak wszystkie grupy warsztatowe - na sali plenarnej. Po warsztatach tych wszyscy nabraliśmy ochoty do pracy tą metodą i chcemy w ramach naszego zadania TIK przeprowadzić lekcję uczymy innych. Oczywiście podzielimy się z wami wynikami tej próby.